شنیدن

آیا تا بحال در یك مكان واقعا بی‌صدا بوده‌اید؟ حتی در ساكت‌ترین مناطق خارج شهر نیز صدا وجود دارد؛ اعم از صدای باد، پرندگان در حال آواز و حشرات در حال وزوز.

صدا به صورت امواج نامرئی در هوا حركت می‌كند. گوش‌های شما به نحوی طراحی شده‌اند كه امواج صوتی را تشخیص داده، آن‌ها را به پیام‌های عصبی تبدیل می‌کنند و این پیام‌های عصبی را به مغز می‌فرستند. مغز این پیام‌ها را تحلیل كرده و صدا را شناسایی می‌نماید.

لاله گوش (pinnae) در دو طرف شما، مشخص‌ترین بخش دستگاه شنوایی بوده ولی در عین حال كمترین پیچیدگی و حساسیت را دارا است. هر لاله گوش از طریق یك مجرای كوچك به نام كانال گوش صدا را به بخش‌های پنهان گوش در داخل سر می‌رساند. این بخش‌های ظریف و حساس داخلی – پرده گوش، استخوان‌های ریز داخل گوش كه استوانچه نام دارند و حلزون گوش – در مساحتی به اندازه نوك انگشت شما و درست پشت هر چشم واقع شده‌اند. گوش برخی حیوانات نسبت به برخی از صداها بسیار حساس‌تر از گوش‌ ما است.

به عنوان مثال ما نمی‌توانیم صدای غرش‌های بسیار بمی كه یك کرگدن یا فیل تشخیص می‌دهد

 و یا جیغ‌های بسیار زیری را كه سگ‌ها و خفاش‌ها می‌شنوند، تشخیص دهیم.

البته شدت صداهایی که در اطراف ما وجود دارند نیز با هم فرق می‌کنند. در جدول زیر شدت صداهای مختلفی که ما می‌شنویم درج شده‌است.